Berichten over Maatschappelijk Middenveld

Het nieuwe kabinet is er langer dan Balkenende 1, juichte vicepremier Fleur Agema onlangs. Een prestatie om trots op te zijn kennelijk. Maar wat betekenen de plannen van dit kabinet voor de non-profit sector? Het Hoofdlijnen- en regeerakkoord focust op vier uitdagingen: asiel en migratie, bestaanszekerheid, verduurzaming en zorg en ondersteuning. Het zet in op basisbehoeften zoals toegankelijke zorg, goed onderwijs (hoewel daarop bezuinigd wordt) en meer woningen. Veel aandacht voor de werkende Nederlander en weinig voor het versterken van de onderlinge solidariteit.

Af en toe duiken er dossiers op waarbinnen wantrouwen van de overheid richting de Nederlandse burger zorgt voor onrust, onbegrip en woede, zoals de Toeslagenaffaire. Ook het maatschappelijk middenveld kent hiervan haar eigen voorbeelden. Erik Boerrigter van Partin maakt zich zorgen hoe de FATF-richtlijnen de ruimte voor het maatschappelijk middenveld beperkt.

Het Vakblad fondsenwerving richt voor een nieuwe webrubriek de pijlen op het buitenland. Want ook buiten de grenzen bestaat er natuurlijk een bruisende goededoelenwereld, waar van alles gebeurt dat het vermelden waard is. De internationale round-up van juli 2021:

Op het moment van schrijven worden er in Nederland ongeveer een kwart miljoen prikken per dag gezet, loopt de ziekenhuisbezetting terug en kunnen steeds meer faciliteiten open. Kort gezegd: het ziet ernaar uit dat het ergste deel van de coronapandemie langzaamaan voorbij is. Toch heeft het virus de maatschappelijke verhoudingen flink opgeschud de afgelopen vijftien maanden, en dat laat nu zijn sporen na. Ook de goededoelensector heeft stevige klappen moeten incasseren, terwijl de inzet van non-profits ook na de coronacrisis belangrijk blijft. Sterker nog, extra maatschappelijke inzet voor bijvoorbeeld armoedebestrijding, (mentale) gezondheidszorg en de cultuursector lijkt harder nodig dan ooit.

Soms kom ik een artikel tegen bij een van de vele andere media waarvan ik gewoon vind dat ook onze lezers het moeten lezen. En misschien heb je dat al gedaan omdat je het ook zelf al bent tegengekomen. Maar vast en zeker zijn er genoeg lezers die het nog niet gezien hebben. Vandaar dat we het in dit nummer, met dank aan OneWorld en de auteurs, opnieuw publiceren. Een artikel over ontwikkelingscampagnes die anno 2020 echt niet meer kunnen.

In ons land zijn talloze stichtingen, corporaties en verenigingen. Hun bestuurders en leden zijn begaan met ons lot. De meesten besteden hun tijd vrijwillig. Hoewel er onduidelijkheid bestaat over het aantal vrijwilligers dat erbij betrokken is, zien we nog niet dat het aantal instellingen kleiner wordt. We hoeven ons dan ook nog geen zorgen te maken over dit aspect van het maatschappelijk middenveld.